Od najdawniejszych czasów ludzie obserwowali zmiany zachodzące w otaczającym ich świecie. Zmieniały się pory roku, zmieniała przyroda, zmieniali się też oni sami, podlegając nieubłaganym procesom starzenia się. Jednym z pierwszych filozofów, którzy starali się zrozumieć i opisać zmienność świata, był filozof grecki Heraklit z Efezu (ok. 540-480 r. p.n.e.), autor słynnego powiedzenia panta rei (wszystko płynie), obrazującego nieustanne zmiany zachodzące w przyrodzie.

Ze zmianami wiązano też zjawisko ruchu, jedno z ważnych zagadnień będących przedmiotem zainteresowania filozofów w starożytnej Grecji. Istotną trudność sprawiało antycznym myślicielom powiązanie pojęcia położenia z pojęciem ruchu. Warto zapamiętać, że w starożytności nie definiowano szybkości jako ilorazu drogi i czasu, gdyż zgodnie z przekonaniem Greków "stosunki można tworzyć tylko z wielkości jednorodnych". Szybkości dwóch ruchów porównywano więc, porównując drogi przebyte przez ciała w jednakowym czasie lub czasy przebycia przez ciała takiej samej drogi.