Według Arystotelesa pierwszym, który wprowadził ruch był Bóg. Jest on przyczyną wszystkich ruchów, także ruchu myśli. Twierdził również że to rozum wprowadził w ruch świat i jest jego pierwszą przyczyną, ostatecznym celem.

Sądził on również, iż naturalnym położeniem kamienia jest "dół".

Rzucony w górę (wprawiony w ruch przez siłę), kamień będzie dążył do tego, aby spaść w dół.W fizyce Arystoteles szczegółowo rozważa zagadnienia nieskończoności ruchu, próżni i podzielności; próbuje zdefiniować pojęcia miejsca i czasu. Podaje także podstawowe równania dynamiki.

W dziele O niebie Arystoteles pisał: "Większa ilość ognia porusza się zawsze prędzej ku górze niż mniejsza jego ilość, zupełnie jak większa ilość złota lub ołowiu porusza się szybciej ku dołowi niż ilość mniejsza. Tak samo ma się rzecz z każdym innym ciałem ciężkim."... "Jeśli dany ciężar porusza się przez daną odległość w określonym czasie, ciężar większy przejdzie tę odległość w czasie krótszym." Arystoteles twierdził, że jeśli ruch jest zmianą, to zmiana ta powinna mieć jakąś przyczynę; gdy przyczyna ta ustanie, ustać powinien i ruch. Zatem stanem trwałym jest tylko spoczynek, a ruch musi być stale podtrzymywany. Ciało może poruszać się tylko wtedy, gdy jest ciągnięte lub pchane.

Poglądy te uważano za słuszne przez prawie dwa tysiące lat, aż do XVII w., do czasów Galileusza, który wykazał, jak bardzo wielki Arystoteles się mylił.